De 23-jarige directeur, net afgestudeerd aan de universiteit, woont thuis bij haar moeder en grootmoeder. Ze komt in opstand tegen hen, maar probeert ook de generatiekloof tussen hen te begrijpen. Terwijl ze boos wordt en vraagtekens zet bij hun verwachtingen van haar als vrouw (dat wil zeggen trouwen en kinderen krijgen), tast ze ook naar de betekenis van echte liefde. Samen met haar moeder en grootmoeder wringen de drie vrouwen hun liefdes en haat met explosieve kracht uit. De regisseur in haar performance gebruikt haar eigen lichaam om de beelden van haar moeder te projecteren, waardoor haar verloren liefdes in springplanken veranderen en bijna uit het scherm springen zodat ze uit alle macht kan schreeuwen.
