เนื่องจากการสูญเสียลูกชายของเขา เหลาหม่า จึงเก็บความเกลียดชังต่อพวกลอบล่าสัตว์เอาไว้ และครั้งหนึ่งเคยตกอยู่ในอารมณ์มืดมนของการแก้แค้น แต่ความกระตือรือร้นและความใจดีของ เสี่ยวกู่ ก็ค่อย ๆ ส่งผลต่อหัวใจของเขาและในที่สุดก็มีความหวังกลับคืนมา ในทางกลับกัน พวกลอบล่าสัตว์นั้นตรงกันข้ามกับเหลาหม่าอย่างสิ้นเชิง ใช้ชีวิตผู้บริสุทธิ์เพื่อความปรารถนาที่เห็นแก่ตัวของพวกเขาเอง และไปตามทางของตัวเองเพื่อแก้แค้น และสุดท้ายก็จบลงด้วยจุดจบที่น่าเศร้า